Η «ενσυναίσθηση» είναι απαραίτητο εφόδιο για το λαμπρό μέλλον των παιδιών μας
Επιμέλεια: Europalso (p13)
Γ. Ζ., Πρόεδρος Π.Σ.Κ.Ι.Κ.Ξ.Γ.
Η «ενσυναίσθηση» ορίζεται ως η γνωστικό-συναισθηματική διαδικασία που μας καθιστά ικανούς να κατανοούμε τις συναισθηματικές εμπειρίες των συνανθρώπων μας και να συσχετιζόμαστε εποικοδομητικά μαζί τους. Η «ενσυναίσθηση» ασκεί πολύ θετική επιρροή στις ακαδημαϊκές επιτυχίες των παιδιών μας. Διευκολύνει τις διαπροσωπικές σχέσεις, την υγιή ανάπτυξη, και ενισχύει το θετικό ομαδικό κλίμα μιας οργανωμένης τάξης, που θεωρείται απαραίτητη για την σωστή εκμάθηση των ξένων γλωσσών. Κατ΄ επέκταση, είναι απαραίτητο εφόδιο για το λαμπρό μέλλον των παιδιών μας.
Η έκθεση των παιδιών από μικρή ηλικία σε συμπεριφορές «ενσυναίσθησης» τα οδηγεί αργότερα στη ζωή τους σε ανθεκτικότητα, ευημερία και επιτυχίες. Είναι αδύνατον, άλλωστε, όπως αναφέρει ο Vygotsky, να αναπτυχθούν οι γνωστικές δεξιότητες ενός παιδιού χωρίς τον κοινωνικό περίγυρο, όπως αυτόν που μπορεί να προσφέρει μια οργανωμένη τάξη.
Eπιπλέον, ιδιαίτερη έμφαση προσδίδει η εκπαίδευση του 21ου αιώνα στη διδασκαλία της «ενσυναίσθησης». Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι τα παιδιά που δεν έχουν διαπαιδαγωγηθεί στην «ενσυναίσθηση» καταλήγουν τις περισσότερες φορές μακριά από σχολικό ή ακαδημαϊκό περιβάλλον, με συνέπεια να στρέφονται σε ουσίες και βία, όπως δείχνουν σχετικές έρευνες. Αναμφισβήτητα, οι καλές κοινωνικές σχέσεις από νωρίς, που είναι απόρροια γνώσης συμπεριφορών «ενσυναίσθησης», οδηγούν τα παιδιά και την κοινωνία μας σε όμορφα μονοπάτια, προς όφελος όλων μας.
Για να μπορέσει, βεβαίως, ο δάσκαλος και ο γονιός να εμφυσήσει την «ενσυναίσθηση» στα παιδιά μας, πέραν της αναγκαίας φοίτησης σε οργανωμένη τάξη, χρειάζεται να κατέχει επίσης τα αξιώματα της «συναισθηματικής νοημοσύνης», που είναι ένα αρκετά παρεμφερές κεφάλαιο.
Δίχως «ενσυναίσθηση» ο δάσκαλος διδάσκει το περιεχόμενο παραμερίζοντας τους ίδιους τους μαθητές. Δίχως «ενσυναίσθηση» ας ξεχάσουμε την απόκτηση γνώσεων γενικής και διαπολιτισμικής επικοινωνίας, που έχουν τόσο ανάγκη τα παιδιά μας για το μέλλον τους.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί, ότι η απόκτηση πιστοποιητικού γλωσσομάθειας ή πτυχίου, δεν μπορούν από μόνα τους να εμφυσήσουν την «ενσυναίσθηση» στα παιδιά μας. Είναι ο τρόπος διδασκαλίας, η διαδρομή χωρίς βιασύνες, και ο κατάλληλος χώρος, μαζί με τα άλλα παιδιά και τον καταρτισμένο δάσκαλο, σήμερα, που θα κάνουν το θαύμα για τα παιδιά μας αύριο.
Η «ενσυναίσθηση» κτίζει την ταυτότητα των παιδιών μας και δημιουργεί τους ηγέτες που θα καμαρώνουμε για πάντα!!!
Empathy matters!
