Συχνά και ειδικά στην εποχή που ζούμε τώρα, έχουμε την τάση να παραπονιόμαστε για πολλά, που νομίζουμε ότι μας λείπουν, χωρίς να είμαστε ευγνώμονες για αυτά που ήδη έχουμε.
Επιμέλεια: Europalso p9
Μ.Ν. Εκπαιδευτικός
Μήπως, μόνο όταν μας παρουσιαστεί μια δύσκολη κατάσταση καταλαβαίνουμε πόσο πραγματικά τυχεροί ήμασταν. Για τον Χρηστό Βάββα πρώτη φορά άκουσα από την κόρη μου, όταν ξεκίνησε μαθήματα νοηματικής. Ο ενθουσιασμός της και τα τόσα πολλά που έμαθε σε τόσο λίγο καιρό, με εντυπωσίασαν και φανέρωσαν ένα δάσκαλο ταλαντούχο που ακόμα και τον ελεύθερο χρόνο του, τον αφιέρωνε στο να εξασκηθούν οι μαθητές του στη νοηματική.
Αυτό που της έκανε μεγάλη εντύπωση αρχικά, ήταν οι περίεργες ματιές του κόσμου στο καφέ που είχαν πάει. Καθόλου περίεργο βέβαια, επειδή αυτοί που ακούνε, ακούνε το τηλέφωνό τους , τους γύρω τους, τα αυτοκίνητα πίσω τους και όχι μόνο. Δεν έχουν σκεφτεί ποτέ, πώς θα ήταν η ζωή τους χωρίς το ΔΩΡΟ της ακοής…
Και όμως, τα άτομα με θέματα ακοής, όρασης, κινητικότητας, είναι όλα άξια του θαυμασμού μας, επειδή καταφέρνουν να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα σε μια κοινωνία που είναι στην ουσία εχθρική και αδιάφορη προς αυτούς. Είναι άτομα, που αν καθίσουμε να ακούσουμε την ιστορία τους, σίγουρα θα μας είναι μεγάλη πηγή έμπνευσης και ενδυνάμωσης. Ο Χρήστος, είχε την καλοσύνη να μας πει την δικιά του ιστορία που ακολουθεί και τον ευχαριστούμε για τη μεγάλη αγάπη και βοήθεια που δίνει στους νέους και νέες, ακούοντες και μη, γύρω του!
Ο Χρήστος Βάββας Πρόεδρος Αθλητικού Συλλόγου Κωφών Βαρυκόων Ν/Δ Ελλάδας-Πάτρας, Καθηγητής Νοηματικής γλώσσας εξομολογείται:
«Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε και να αποδώσουμε πώς ένα κωφό παιδί βιώνει τον κόσμο γύρω του, από την στιγμή που θα καταλάβει τον εαυτό του. Ένα κωφό παιδί, σε μια οικογένεια με αδελφό που ακούει, καλείται να κατανοήσει την διαφορετικότητά του έτσι ώστε να ακολουθήσει ένα αντίστοιχο πρόγραμμα αγωγής και εκπαίδευσης, που ουσιαστικά θα συμβάλλει σταδιακά στη γενικότερη εκπαίδευση και κοινωνική προσαρμογή του. Οι γονείς καλούνται να εμψυχώνουν και τα δύο αδέρφια ταυτόχρονα με διαφορετικό τρόπο προσέγγισης, ανάλογα με τον χαρακτήρα και τις συνήθειες των παιδιών. Ένα κωφό παιδί, έχει να αντιμετωπίσει ουσιαστικά από πολύ νωρίς ένα κόσμο άγνωστο που ίσως να του φαίνεται εχθρικός καμιά φορά, λόγω ελλιπούς ενημέρωσης του κοινού για τις ανάγκες του. Στις απορίες του, τους προβληματισμούς του άλλα και τη διαφορετικότητά του, σημαντικό ρόλο παίζουν οι γονείς και οι εκπαιδευτές του.
Οι γονείς μπορούν να προωθήσουν με κατάλληλους χειρισμούς την αλληλοβοήθεια ανάμεσα στα αδέρφια. Είναι μια καλή αντιμετώπιση έτσι ώστε να μη νιώθει κανείς μειονεκτικά. Επίσης, οι εκπαιδευτές του σε συνεργασία με τους γονείς, μπορούν να αναπτύξουν τις δεξιότητές του και τα ταλέντα που έχει κάθε παιδί και να εφαρμόσουν μεθόδους που θα αναπτύξουν το μέγιστο των δυνατοτήτων του! Προσωπικά, οι γονείς μου συνέβαλαν καθοριστικά στην εκπαίδευση και στην εξέλιξή μου.
Τους χρωστάω πολλά ! Είναι εκείνοι που αποφάσισαν να φύγουμε από το χωριό στην Πρέβεζα όπου μέναμε, για να μετακομίσουμε στην Πάτρα, επειδή εκεί υπήρχε δυνατότητα εκπαίδευσής μου. Φοίτησα στο σχολείο κωφών Πάτρας μέχρι την Ε’ δημοτικού ,όπου κι οι γονείς μου αποφάσισαν να συνεχίσω την εκπαίδευση μου σε ιδιωτικό σχολείο, παρακολουθώντας παράλληλα μαθήματα λογοθεραπείας. Αυτή η επιλογή των γονιών μου με βοήθησε πολύ σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο και μου έδωσε τα εφόδια να συνεχίσω την κατάρτισή μου»
«Ευχόμαστε ολόκαρδα στο Χρήστο, να γίνουν τα πιο γλυκά και περιπετειώδη όνειρά του αληθινά. Μόνο όταν δίνουμε ένα χέρι ενθουσιασμού και αγάπης στους γύρω μας και είμαστε το καλό παράδειγμα, μπορούμε να ελπίζουμε για μια καλύτερη κοινωνία… μια κοινωνία που αξίζουν όλα τα παιδιά μας και εμείς οι ίδιοι!» Μ.Ν.
