1η Αυγούστου 2018 Ραφήνα
Προς τον αξιότιμο κο Ζηκόπουλο, πρόεδρο EUROPALSO και τα αξιότιμα μέλη του δ.σ. του Συνδέσμου
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Αγαπητοί μου συνάδελφοι,
Με την επιστολή μου αυτή επιθυμώ να σας εκφράσω τη βαθύτατη ευγνωμοσύνη μου για την αυθόρμητη και άμεση συνδρομή που μου προσφέρατε, αμέσως μετά την καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι την 23η Ιουλίου 2018. Έχοντας υπάρξει μέλος του Συνδέσμου Ιδιοκτητών Κέντρων Ξένων Γλωσσών από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν μαζί με τη μητέρα μου ιδρύσαμε το δικό μας Kέντρο Ξένων Γλωσσών στη Διασταύρωση Ραφήνας, κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών είχα συχνά την ευκαιρία να διαπιστώσω την πολλαπλή στήριξη του Συλλόγου μας σε όλα τα θέματα που αφορούν τον κλάδο μας, από νομικές συμβουλές και εκπαιδευτικά σεμινάρια μέχρι συλλογικές δράσεις και ταξίδια.
Για πρώτη φορά όμως τώρα ήρθε η στιγμή, σε μια τραγική συγκυρία, να δεχθώ και την έμπρακτή σας συμπαράσταση στο προσωπικό δράμα και την απώλεια που βιώσαμε πρόσφατα κατά την πύρινη καταστροφή στο Μάτι, στην Ανατολική Αττική.
Η κατ αρχήν παραθεριστική και τελικά μόνιμη, από τη δεκαετία του ‘80 , κατοικία μας βρίσκεται -ή μάλλον βρισκόταν- στην καρδία της περιοχής που κάηκε ολοκληρωτικά. Το απόγευμα της ημέρας εκείνης, αν και εγκλωβισμένοι, καταφέραμε να καταφύγουμε την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, μαζί με τους ηλικιωμένους γονείς μου και τα δύο μικρά μου παιδιά, στο λιμανάκι της Αργυράς Ακτής, στη θέση Κάβος, για να γλυτώσουμε από τις φλόγες που ξαφνικά μας έζωσαν.
Παραμείναμε, μαζί με άλλους 250 περίπου ανθρώπους, μέσα στο νερό για 5μιση ώρες, σε αντίξοες συνθήκες, παλεύοντας με τον καπνό και τα φλεγόμενα κλαδιά που έπεφταν στο νερό, αλλά και με τον άνεμο και τα κύματα, μέχρι να διασωθούμε από ένα ιδιωτικό μικρό σκάφος και να μεταφερθούμε μαζί με άλλους συντοπίτες μας στο λιμάνι της Ραφήνας, λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Από θαύμα είμαστε ζωντανοί σήμερα. Άλλοι συνάνθρωποί μας, γείτονές μας από χρόνια, παιδάκια τα οποία έπαιζαν λίγες ώρες πριν αμέριμνα στην παραλία μαζί με τα δικά μου, ζωάκια που μας έδειχναν την αγάπη τους στις αυλές μας, δυστυχώς δεν τα κατάφεραν. Τόσες ψυχές χάθηκαν για πάντα στη φωτιά.
Το πανέμορφο, καταπράσινο αυτό καταφύγιο των ονείρων μας, το λίκνο των καλοκαιριών των παιδικών κι εφηβικών μας χρόνων, σβήστηκε από το χάρτη. Μέχρι κι η θάλασσα φαίνεται γκρίζα πια. Το σπίτι μας που το φτιάξαμε με κόπους και θυσίες τόσων χρόνων, με τα ίδια μας τα χέρια, που στέγαζε το βιός μας, όλα μας τα υπάρχοντα και τα κειμήλια των προγόνων μας, όλων δασκάλων, κάηκε ολοσχερώς, καταστράφηκε συθέμελα, το ίδιο και τα 2 αυτοκίνητά μας. Όμως ο πόνος που προκαλεί η υλική καταστροφή, δε μπορεί να συγκριθεί με αυτόν της απώλειας των ψυχών, ούτε με το τραύμα της εγκατάλειψης των εστιών μας.
Αγαπητοί μου, σταθήκατε δίπλα μου από την πρώτη στιγμή. Το τηλεφώνημά σας για να διαπιστώσετε αν είμαστε ζωντανοί και αν δεν κινδυνεύει πια η υγεία μας, ήταν από τα πρώτα που δέχθηκα. Με την πράξη σας να μου προσφέρετε το χρηματικό ποσό των 1500 ευρώ, μου δώσατε κατ αρχήν μια άμεση βοήθεια τόσο απαραίτητη αυτές τις ώρες.
Κυρίως όμως μου στείλατε το μήνυμα ότι με σκέφτεστε, ότι επιθυμείτε να πάρω δύναμη για να συνεχίσω, να μην τα παρατήσω, να συνειδητοποιήσω ότι η ζωή συνεχίζεται, να αντλήσω κουράγιο για να βοηθήσω με τη σειρά μου τους ανθρώπους μου. Με βοηθήσατε να φέρω στο νου μου την εικόνα των μαθητών μου, αυτών που με περιμένουν το Σεπτέμβρη να ανοίξω και πάλι την πόρτα της Σχολής μας και να μοιραστούμε μαζί τις γνώσεις και τις εμπειρίες μιας καινούργιας σχολικής χρονιάς που καταφθάνει.
Κι αυτό, πιο πολύ απ όλα, με γέμισε ελπίδα. Όσο ζω, θα θυμάμαι αυτή τη σπίθα της ελπίδας που γεννήθηκε μέσα στ’ αποκαίδια.
Σας ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου για τη στήριξή σας, την ανθρωπιά σας, το σεβασμό στην αξιοπρέπεια και την πίστη σας στη δύναμη της θέλησης. Ο Θεός να σας έχει καλά! Καλή συνέχεια στο έργο σας! Υγεία κι ευημερία στις οικογένειες σας!
Με αμέριστη εκτίμηση κι άπειρη ευγνωμοσύνη,
Αγνή Γκαντώνα, PhD
εκπαιδευτικός, μέλος του Συνδέσμου
